Trzecia fala feminizmu to ruch feministyczny, który powstał na początku lat 90. XX wieku i skupia się na walce z patriarchatem i nierównością płciową, w szczególności na podstawie orientacji seksualnej, pochodzenia etnicznego i kulturowego oraz klasy społecznej.
Konserwatyści krytykują trzecią falę feminizmu, uważając ją za radykalną i szkodliwą dla tradycyjnych wartości i instytucji społecznych. Często podnoszą argumenty, że feminizm trzeciej fali przyczynia się do rozbijania tradycyjnej rodziny i wartości moralnych oraz do degradacji roli kobiet w społeczeństwie.
Jednym z głównych punktów krytyki konserwatystów jest kwestia gender. Konserwatyści uważają, że feminizm trzeciej fali, poprzez promowanie teorii gender, stara się zniszczyć tradycyjne modele płci i wprowadzić w ich miejsce ideologię, która przyczyni się do rozbijania tradycyjnych struktur społecznych.
Innym punktem krytyki konserwatystów jest związany z kwestią aborcji i innych kwestii związanych z reprodukcją. Konserwatyści uważają, że feminizm trzeciej fali promuje aborcję i eutanazję jako środki wyzwolenia kobiet, a to prowadzi do degradacji moralnej społeczeństwa.
Konserwatyści krytykują również feminizm trzeciej fali za kwestię akceptacji dla osób LGBT+. Uważają, że promowanie takiej akceptacji jest nie tylko sprzeczne z tradycyjnymi wartościami i religią, ale także prowadzi do dewiacji moralnych i prowadzi do rozpadu społeczeństwa.
Podsumowując, konserwatystyczna krytyka trzeciej fali feminizmu skupia się na sprzeciwie wobec zmian kulturowych, które mają na celu przełamanie tradycyjnych modeli społecznych, a także na sprzeciwie wobec wprowadzania wartości, które uważają za sprzeczne z moralnością i religią.